Holy shit, wat passen er een hoop makke hardlopers in een hok!

Het “hok” is het olympisch stadion op 21 oktober, net voor de start van de Amsterdam Marathon. Aan de start staan 5 masters te trappelen van ongeduld: René, Rik, Anita, Charlotte en Jos (ondergetekende).

Grofweg te verdelen in twee groepen: Groepje sub 3 bestaat uit René met Rik als (zo onderhand professionele) haas. Groep 2 zijn de dames en Jos, zonder haas maar wel met een missie: onder de 3:10 eindigen en onderweg wat NK titels pakken – omdat het kan. Wie zegt dat hardlopen een individuele sport is, vandaag staat in het teken van teamwork!

Maar er zijn ook individuele verhalen:
– Anita, gaat het lukken haar gouden titel te verdedigen in de 50+ categorie? Lees ook zeker dit prachtige interview dat een dag eerder uitkwam in het AD: https://www.ad.nl/amersfoort/stewardess-anita-van-den-bogert-vliegt-verre-afstanden-en-loopt-verre-afstanden-hard~a12aac5e/
– Rik, die vorig weekend nog even de hele in Eindhoven had gelopen, ook als haas. Mafketel.
– Charlotte, die de laatste weken aardig wat pijntjes heeft moeten verwerken in haar trainingen. Blijft het lijf de hele 42km heel.
– René, die zijn triatlon ambities even heeft geparkeerd en alles op alles gaat zetten om dit keer die dekselse sub 3 te lopen.
– Jos, die eigenlijk helemaal geen marathon zou lopen (marathons zijn stom), maar twee weken van tevoren toch de kriebels kreeg na een succesvolle Singelloop.

Dat doet Amsterdam toch wel heel erg goed, zo starten in het olympisch stadion. Zelfs Feyenoorder Rik moet dat schoorvoetend toegeven… Het weer is ook echt perfect, graadje of 10, bewolkt en zo goed als geen wind. De sfeer zit er daarom goed in als 9:30 het startschot valt en tienduizenden mensen de vaart erin zetten. Nou ja vaart, jonge jonge wat is het druk zeg en wat een hoop bochtjes in het begin. Goede manier om niet meteen te snel te vertrekken. Vlak lopen is het devies, groepje 1 op 4:15 en groepje 2 op 4:30 min/km. Rekenen zal niet het probleem worden vandaag met zulke mooie ronde getallen.

Op kilometer 10 komen de groepjes door in 42:10 en 44:28, iets sneller dan schema maar zeker niet problematisch. In groepje 2 houden we elkaar scherp om niet te gaan versnellen, de gretigheid is duidelijk te voelen. Er lopen ook wat concurrenten voor het NK om ons heen, wat volgens mij wel wat onrust gaf bij de dames… Er zit hier ook een heen-en-terug stuk waar we René en Rik al weer zagen terugkomen.

Daarna is het een recht eind langs de Amstel naar het halve marathon punt. Licht briesje tegen zorgt ervoor dat een flinke groep (man of 30/40?) zich achter ons verzamelt. Kennelijk niet zulke doorgewinterde polderlopers als wij…. Het tempo blijft ondanks de wind strak, straks weer lekker met wind mee terug. Ook hier zien we Rik en René op een gegeven moment aan de overkant al weer terugkomen, ziet er soepel uit. Ook superleuk was dat Ton hier stond te kijken, zijn tip: “ontspannen blijven lopen, ziet er goed uit”. Zo voelden we ons ook. Doorkomst op de halve marathon, 1:29:01 en 1:34:27 (doel 1:30 en 1:35), mooi buffertje voor de tweede helft.

De terugweg langs de Amstel voltrekt zich zonder al te veel problemen in groepje 2, op een runners high of 2 na. Wat kan een marathon lopen mooi zijn. Een paar keer zorgt windje mee er voor dat we per ongeluk wat teveel versnellen maar dan roept altijd eentje de andere wel weer terug. Anita lijkt het wel al wat zwaarder te hebben dan de andere 2: “voelen jullie je kuiten ook?”

Op kilometer 25-30 beginnen zich toch wel wat probleempjes af te tekenen met René, die het nu zwaar krijgt. Het tempo gaat deze 5km boven doel naar 4:19. Daarnaast is Rik kennelijk al een hele tijd behoorlijk afgeleid door wat leuke dames die hem ook maar even als haas hadden uitgekozen. Hoe doet hij dat toch? Doorkomst op 30km is 2:06:55 en 2:14:26 (doel 2:07:30 en 2:15). Netjes.

Dan is het alleen nog maar “even” een kwestie van de 12km het tempo vasthouden. Het bord: “a marathon is a 20 mile warmup with a 10km race” kwam rond dit moment langs in het publiek. De wijsheid hiervan is iedereen die zo’n kreng gelopen heeft wel bekend denk ik. Hier blijkt of je plan klopt en het lichaam nog wil. Rene kan zich niet herpakken en moet het tempo verder laten zakken. In groepje 2 moet Anita helaas Charlotte en Jos iets laten gaan. Doorkomst op 40km 2:53:40, 2:59:04 en 3:01:47.

Op dit moment gaat het bij Charlotte en Jos nog steeds verrassend soepel. Geen maagklachten, benen voelen nog goed en het koppie heeft er nog zin in. Die 3:10 lijkt zeker haalbaar! Het hele stuk worden aan de lopende band lopers ingehaald die er minder gelukkig uit zien. Zeker voor Jos een verfrissende ervaring na zijn eerdere marathons waar de man met de hamer respectievelijk hard (Rotterdam) en KEIhard (Enschede) toesloeg.

Nog even door het Vondelpark en dan ben je er al bijna. Toch? Dit laatste stukje is toch nog wel lastig en bij Charlotte gaat niet meer helemaal meer vanzelf. Paar aanmoedigingen zijn hier wel nodig. Voor haar gevoel zakt ze hier wel echt ver weg maar dat lijkt alleen maar zo. Het tempo blijft stabiel.

Ondertussen zijn René en Rik al weer terug in het olympisch stadion en over de finish. René is in eigen woorden “helemaal naar de klote gegaan”. Niet de sub 3, maar wel een zeer respectabele tijd van 3:04:40. Charlotte en Jos komen zij aan zij over de finish in 3:08:59, doel bereikt! Anita vecht alleen ook heel knap door en komt binnen met een mooie tijd van 3:12:26.

Voor de masters een succesvolle dag.
PR’s voor Anita, Charlotte en Jos.
Geweldige zilveren plak voor Anita op de 50+
EN…..

…een nieuwe Nederlands kampioene 40+: CHARLOTTE!!!!

Niet gek voor een dagje Amsterdam.

Super bedankt voor de support van vrienden en familie onderweg: Jacoline, Ilonka, Thijs, Leo, ouders en zus van Jos, dochters van Anita, vrouw en kinderen van René.

Waar waren alle andere masters? O.a. in chicago, lees hier hun verslag: https://altismasters.com/chicago-marathon/