Element 1: Teamsport.

Lopen is geen individuele sport; misschien weet een gemiddeld mens dit nog niet, maar lopen is een teamsport. In de definitie van de Altis Masters is het ‘één voor allen en allen voor één’ .. man met degen gebruikt onze slogan ook wel eens overigens. En dat betekent dus, dat er gezamenlijk wordt afgereisd naar dit mooie evenement. We zouden op zijn Cees’ gaan en dat betekent minstens 3 uur voor de start aanwezig, zodat we zeker weten dat als we via Duitsland of Belgie naar Nijmegen zouden moeten dat dit alsnog zou lukken voordat het startschot klinkt. Dus in alle vroegte op weg met een hele grote groep Masters. Bijzonder gezellig zat iedereen aan zijn koffie, smoothie, krentebol of wat dan ook aan prestatie verhogende artikelen dat uit de tassen kwam. Beetje lol maken, maar stiekem toch ook al wat afdwalen naar dat prachtige parcours en visualiseren natuurlijk. Dat schijnt te helpen.

Element 2: Het weer.

Druilerig was het goede woord voor het weer die dag. Drie kwartier van te voren in het startvak gepantserd met alleen een poncho en een oud t-shirt, waren we het snel eens dat dit niet de fijnste start was die we ons konden wensen. Het druilerige weer beperkte ook enigszins in het lekker warmlopen, want we wilden niet helemaal tot de sokken verwaterd aan de start verschijnen. Bij kou en regen is er natuurlijk wel sprake van voldoende zuurstof in de lucht. En die zuurstof konden we later nog goed gebruiken. Daar kwam wel bij, dat het praktisch windstil was. Niet onbelangrijk voor het aanvallen van de beste tijden en het gaan voor de medailles.

Element 3: De vorm van de dag.

De vorm van de laatste weken was bij enkelen groots. Marijn had bijvoorbeeld een fantastische gouden medaille in de pocket van het NK marathon te Amsterdam. Nu hij officieel alle afstanden beheerst van kort tot lang zou zo’n midden afstand erg mooi uitkomen. Helaas was de man met de grootste vorm echter geblesseerd geraakt in de week ervoor. Als Altis Masters moesten we het ook nog eens doen zonder Cees Stolwijk. De grote motiverende factor waar iedereen zich bij dit soort wedstrijden altijd een beetje aan vasthoudt en optrekt, moest ook afhaken met een eveneens in de BAV cross cup opgelopen blessure. We maken er het beste van en gelukkig zijn Raymond, Robert Jan, Mark, Izaak en Elly in goede vorm. Allen een mooie voorbereiding en marathon gekend. Uiteraard weet je nooit of je goed uit de marathon bent gekomen, want al voel je je goed, je kunt nog te maken hebben met wat latente vermoeidheid. De vorm kan er voor Mark en Rik natuurlijk niet zijn deze dag, want zij hebben alle wetten, schema’s en adviezen behoorlijk in de wind geslagen om kort achter elkaar twee marathons te doen. Han is verdacht als het gaat om het verspreiden van te enthousiaste verhalen over marathons, ultra’s, etc. Mark en Rik dus weg op een schema iets boven hun PR’s. Sicco en Sjoerd hadden de voorbereiding zeer serieus genomen en testten de vorm in een geheime trainingssessie (die niet zo geheim meer was door een wat heel enthousiast ‘appende’ Marina dat we allemaal konden verzamelen bij de geroemde en gevreesde Amersfoortse ‘berg’. De mannen die de vorm wilden afdwingen dus. Hans en Rubert hebben de vorm niet. Waar ze vorig jaar nog geweldige tijden liepen hebben ze het om gevarieerde redenen dit jaar niet. Rubert hoopt dat hij weer strakke tempo’s kan lopen binnenkort en komt terug van een heel vervelende combinatie aan blessures. Hans is flink aan het analyseren waar het de laatste maanden aan schort. Vincent is het meest onvoorspelbaar; hij loopt op crosses en langere afstanden soms flink boven de 15km per uur om dan soms in wegwedstrijden van 10km daar niet bovenuit te komen. Wat lichte pijntjes in het dijbeen voorkomen soms een goede voorbereiding bij hem. Qua mentaliteit en beleving is hij echter altijd waar de collega lopers naar opkijken. En dan de vrouwen van de Altis Masters; de vrouwen zijn altijd ‘steady’ in hun vorm. Elly, Paulien leveren bijna altijd goede posities in hun leeftijdscategorieen. Sandra en Marina gingen zonder verwachtingen weg. Sandra is natuurlijk in blijde verwachting en Marina komt vanuit een intensieve duathlon/ fiets periode en moet nog flink wat trainingen op tempo op de baan in de benen gaan krijgen om haar inmiddels behoorlijk PR’s weer wat aan te kunnen scherpen.

Element 4: Het parcours en de sfeer.

En dan is het toch ongelovelijk hoe je met die enorme mensen massa in het startvak toch zo’n ontspannen sfeer krijgt vanaf de start. Het helpt natuurlijk dat de mensen aan de kant in Nijmegen ontzettend enthousiast zijn en je zeker tot 7 km luid schreeuwend naar de verschillende toppen van de heuvels jagen. Dan volgt een wat kalmere sfeer en ben je even op jezelf aangewezen totdat je weet dat je alleen nog maar naar beneden hoeft te gaan vanaf zo’n 11 km. Wat loopt dat toch heerlijk; benen laten gaan en letten op de techniek; aanzetten is niet nodig. Let op de ademhaling, let op je afzet, let op een licht nattig en dus wellicht gladde weg en ‘gaan’. Niet voor niets is hier meerdere keren het wereldrecord op de 15km aangescherpt. De eerste 5km licht omhoog, de tweede 5km een paar heuvels en je tijd proberen iets te verbeteren ten opzichte van de eerste 5km. Dan nog 1 keer flink omhoog en de beste 5km neerzetten van de 3. En dat kan hier. Het parcours is overzichtelijk, ruim zodanig opgezet dat je pas weer de laatste 700m het gevoel hebt dat je weer zelf het tempo moet maken, maar dan zie je al het finish doek.

Element 5: De prestatie.

De prestaties waren zeer goed. Er vielen minder PR’s dan de jaren ervoor, maar ze worden ook steeds scherper. En er waren veel die de marathon hadden gedaan dit najaar. Daar komt bij dat niet iedereen van de relatieve kou en nattigheid houdt.

Mooie prestaties al met al, waarbij Raymond (waar ligt zijn top?), Robin, Izaak, Paul, Sandra en Marina even speciaal genoemd moeten worden. Sjoerd scoorde als een van de weinigen een mooi PR, waarbij hij er zo’n 35 seconden afsnoepte. Oscar begint zich ook langzaam tussen de betere van de groep te lopen met een mooie 1.02 op de klok. Na een paar 10kms heeft hij nu ook een 15km in de benen. Van sprinter naar lange afstand loper in een paar maanden is niet gebruikelijk. Hij zal het geduld moeten hebben, lekker doortrainen en genieten van fitheid en kleine stapjes in de progressie. Rik en Mark, als gezegd, flink moe door meerdere marathons achter elkaar presteerden toch weer prima hoor. Geen PR’s natuurlijk, maar dat kon ook niet. Rik nestelde zich weer bij de subtop in een mooie tijd van 52.21. Willem is dit jaar erg goed geworden op de kortere afstanden op de baan. Hij heeft moeite op de lange afstanden het tempo constant hoog te houden. Het resulteerde in een 57.04 tijd, wat natuurlijk een prima prestatie is, maar weet dat hij daar nog zeker een minuut af kan halen en dat hij in de laatste 400m zowel door Robert Jan als door Raymond werd voorbij gesprint, zal hem ook gemotiveerd hebben voor een volgende keer..

Element 6: De trainer.

Even een pluim voor onze trainer. Een geweldige loper natuurlijk met zijn recent gescoorde Nederlandse titels, maar ook een zeer motiverende coach en trainer. Hij was in alle vroegte met 7 lagen kleding (zijn vetpercentage is tot onder nul gedaald namelijk) ook in onze trein te vinden. Samen met Ilonka had hij besloten dat hij deze prachtige dag niet wilde missen. En luidkeels (Ilonka heeft ook een redelijk harde stem) schreeuwde hij zijn teammakkers naar mooie tijden. Fijn dat hij er was !

Element 7: De evaluatie – Cafe van Buuren.

Zoals ieder goed boek zit het venijn aan het eind. Het laatste hoofdstuk in het 7 heuvelenboek 2014 kunnen we vullen met de ‘evaluatie’ in Cafe van Buuren. Het voordeel van vooraan mogen starten en snel lopen is dat je ook snel weer de finish hebt bereikt en als een van de eersten mag omkleden en op zoek gaan naar een mooie kroeg voor de nodige biertjes. Dit keer was al door Sicco voorbereid dat we naar Cafe van  Buuren zouden gaan. Hij had daar wat contacten en wilde daar wat contacten onderhouden en nieuwe contacten leggen .. dat klinkt vaag zeg … en dat was het ook. En wat hebben we gelachen. Een ontzettend leuk café was het met naarmate het drukker werd steeds meer harde muziek en swingende mensen. Wat was het gezellig en wat vloeide het bier rijkelijk. Een zeer gezellige afronding met zeer gezellige collega lopers van allerlei clubs die zich bij ons voegden. Dansen, kletsen, de prestaties doornemen en vooruitkijken. Volgend jaar komen we allemaal met de trein en blijven we nog langer hangen .. en voegen we een nieuw hoofdstuk toe aan de reeks van 7 heuvelenwedstrijden. Een vaste waarde in ons wedstrijdschema. We kunnen niet meer zonder.