verslag: Thijs van der Haar

Soms leuk: een doel stellen dat nergens op slaat. 42 kilometer en 195 meter hardlopen in minder dan 3 uur. Ook wel een sub 3 marathon. Een willekeurige afstand in een willekeurige tijd. En dat zou dan volgend jaar moeten gebeuren, besloot ik al snel na de Rotterdam marathon in april 2017, waarin ik met veel afzien in 3 uur en 59 minuten finishte op de Coolsingel.

Toen ik afgelopen winter in Dronten een halve marathon liep in 1 uur en 23 minuten werd het doel ineens realistischer.
Maar dit voorjaar in Rotterdam alweer de man met de hamer. Met veel moeite een finish in 3 uur en 25 minuten.
Intussen was ik al een tijdje onderdeel van een geweldig hardloopteam, Altis Masters in Amersfoort, waarin ook heel wat marathonervaring aanwezig is. Ik leerde veel het afgelopen jaar. Lopen, rusten, praten, lezen, schema’s finetunen, voedingsplannen maken, advies inwinnen, krachttraining, hartslag monitoren, trainings- en wedstrijdervaring opdoen. Van theorie naar praktijk. De trainingen gingen geweldig. Een paar moeheidsdipjes, verder nog nooit zoveel plezier in de marathontraining gehad tijdens een lange zomer. En nog nooit zo’n progressie in duurvermogen en snelheid. Vet maakte plaats voor spieren. Hartslag ging geleidelijk omlaag bij eenzelfde inspanning. Het schema gaf focus en rust in het loopritme. De rest van het leven werd er een tijdje omheen georganiseerd.

Zondagochtend 28 oktober, een graad of 5, droog, wat wind. In Frankfurt kwam alles samen. Optimale training, optimale praktische voorbereiding, optimale wedstrijdomstandigheden. Een week van te voren was er ineens twijfel en werd ik zenuwachtig. Waarom al die moeite en voorbereiding voor zo’n moment? Voor wie of wat bewijs ik me? Tijdens de marathon vielen alle vragen weg. Ik kon alleen maar lopen, ervaren en genieten. 4:10 per kilometer en een richttijd van 2:56 tot 25 kilometer. Krachten sparen. Daarna geleidelijk versnellen en vanaf 30 kilometer alles geven. Met liefdevol support van Marije en op afstand de Altis Masters. De laatste kilometers, samenlopend met een Zweed, het tempo nog extra versnellen. Het werden twee halve marathons: de eerste in 1:28, de tweede in 1:23. Een gemiddelde snelheid van 4:04 per kilometer. 2 jaar geleden had ik dit tempo nog geen 5 kilometer kunnen volhouden.

In een droomtijd van 2 uur, 51 minuten en 22 seconden finishte ik in de Messe Frankfurt, een grote feestelijke hal. Met tranen in mijn ogen. Het was gelukt. Ik ontdekte hoe ontspannen en mooi een marathon lopen kan zijn. En in welke snelheid dat kan. Een piekervaring. Mijn eerste echte marathon.