Kees en Cees lopen de marathon in Parijs….. en wij waren niet de enigen. Om kwart voor negen stonden er ruim 40.000 lopers in de startvakken. Een zonnetje, temperatuur tussen 5 en 10 oC, en een beetje wind: de weersomstandigheden kunnen niet anders als goed worden gekwalificeerd. Hieronder volgt ons relaas.

Cees
Voor mij was de marathon geen wedstrijd waarop ik was gefocust. Omdat ik vorig jaar een uitnodiging van de huidige ambassadeur had ontvangen met daarbij het aanbod om met mijn vrouw Bernadette op de residentie te overnachten, had ik deze marathon in mijn wedstrijdschema opgenomen. De ambassadeur Ed Kronenburg (62 jaar) is overigens ook een marathonloper. Hij heeft inmiddels al meer dan 100 marathons achter zijn naam staan. A.s. zondag loopt hij weer in Rotterdam.

Mijn doelstelling was tussen de 3 en 3.10 uur. Rustig van start en mijn lichaam niet onnodig uitputten. Dat komt wel in oktober bij de NK-marathon in Eindhoven. Na 5 km zag ik tot mijn geruststelling dat ik met het tempo dat ik liep, net onder de 3 uur zou finishen. Tevreden vervolgde ik in hetzelfde tempo mijn marathon met in de wetenschap dat ik ook nog enkele minuten reserve had om rond de 3 uur te eindigen. Een sanitaire stop van een minuut was daarom dan ook verantwoord. Na iedere 5 km zag ik op de klok dat ik “vlak” liep, geen zorgen dus over de mijn tempo. Toen ik het punt van 21 km passeerde, stond de klok op ruim 1.28. Vanaf dat moment besloot ik me te richten op 2.59.59. Genietend van de vele imposante gebouwen, de rivier de Seine, het in grote getale aanwezige publiek en de muziek langs de route, vervolgde ik mijn route. Met daarbij de veronderstelling dat ik deze marathon zonder pijn tot de streep zou kunnen afleggen. Maar nee, een marathon begint pas bij 30 km, ook als je hem rustig start. Het werd langzaam zwaarder en zwaarder. Hoewel het verval per km niet veel was, moest ik me toch concentreren om deze marathon binnen de 3 uur te lopen. De pijn en verval nam toe na de 35 km. Bij de finish aangekomen had ik nog een 30 seconden over. het eerste wat ik dacht was: “de marathon is niet mijn afstand”. Geef mij de 1500 meter maar. Bij deze afstand is het slechts enkele minuten afzien en het tempo ligt een stuk hoger. Maar de kleurige medaille die even later om mijn nek werd gehangen, gaf toch wel trots. Mijn 39ste marathon had ik weer tot een goed einde weten te brengen in een tijd waar ik zeer tevreden mee ben. Vierde in mijn categorie (1043 gefinishte) en nr. 1103 van het totale lopersveld (38.690 gefinishte). Twee dagen later liep ik al weer genietend over de Seine een herstelloop van 8 km.

Kees
Ik was niet echt van plan weer een marathon te lopen totdat Cees mij vertelde dat hij de marathon van Parijs ging lopen. Dat klonk toch wel interessant: 6 marathons in 6 verschillende plaatsen, dat wordt al een aantrekkelijke reeks.

In december heb ik me ingeschreven, op een moment dat ik door enkele opvolgende blessures weinig aan het lopen was en in ieder geval niet heel serieus kon trainen. Verschillende “standaard wedstrijden” in december en januari heb ik aan me voorbij moeten laten gaan, en op de nieuwjaarsloop van Altis liep ik met pijn (!) en moeite een 10 km.

De doelstelling voor Parijs was voor mij dan ook: uitlopen en genieten van de prachtige route. Gelukkig ging het in de voorbereiding steeds beter, ik kon mijn kilometers maken en ook de blessures verdwenen geleidelijk. Een paar goede wedstrijden gaven mij uiteindelijk het vertrouwen dat het met de marathon ook wel goed zou komen.

Met een (voor mij) ambitieuze streeftijd van 3:30 uur begon ik zondagochtend aan het grote avontuur van “maar 42 km, met een eindsprintje van 195m” (aldus Melanie). Belangrijker dan mijn streeftijd waren: blessurevrij uitlopen en genieten!

Tijdens het lopen lukte dat laatste volop: je komt met het mooiste loopweer van de wereld, langs prachtige plekken in Parijs (lukt overigens ook – en een stuk minder vermoeiend – met de metro, maar dat terzijde). Neem daarbij ook een omvangrijk en zeer enthousiast publiek, die de lopers gedurende de hele wedstrijd flink aanmoedigen, en je hebt het recept voor een prachtige wedstrijd.

Elk voordeel heeft zijn nadeel, zoals een beroemd sportman ooit opmerkte, en dat gold ook nu. De vele lopers maakten het voor mij erg moeilijk om een constant tempo te lopen. Ik moest veelvuldig inhalen, en uitwijken voor andere lopers (of plotseling overstekend publiek!). Ook bij de drankposten was het chaos en moest je je best doen om niet te botsen op lopers die bijna overdwars naar de drankpost toe willen lopen. Op de halve marathon had ik desondanks een tijd 1.45’16” en zat ik dus nog heel dicht bij mijn streeftijd.

Helaas bleef het ook daarna erg druk, zelfs in het tweede deel van de marathon (tot aan de finish toe) moest ik nog veel inhalen en uitwijken, en waren er hier en daar nog doorgangen zo smal dat je gedwongen langzamer moest gaan lopen. Met een toenemende vermoeidheid en afnemende coördinatie werd dit steeds moeilijker en moest ik wat snelheid inleveren.

De laatste kilometers kon ik weer versnellen, en de laatste 195 m waren zelfs een soort van sprint! Aan de finish had ik een tijd van 3.35’55”. Ik voelde me goed en had geen pijnklachten (op de bekende spierpijn in de bovenbenen na dan). Ik kan dan ook terugzien op een mooie 6e marathon.

Voor de statistieken: 914e in mijn categorie (net buiten de prijzen dus), en 9016e overall. En hoewel de marathon niet echt mijn ding is: het blijft een fantastische ervaring!

Cees en Kees